Vorige week belde een oud collega van reclamebureau DDB “of ik het nog deed”. Ze bedoelde reclame maken. En of ik zin had in een klus. “Of ik het nog kon” dacht ik direct. Ik was eigenlijk wel nieuwsgierig dus ik zei ja. En zo zat ik de afgelopen week opeens ingebeamed bij een hip Japans reclamebureau in Amsterdam, op een designstoel, met allemaal knappe internationale mensen, bio lunches, een gratis blikjes automaat in een kamertje los van de kantoortuin, uitkijkend over Amsterdam ideeën te bedenken. Het leven kon erger. Behalve dat ik het allemaal hip hardwerkend en heel erg ‘social media’ vond, blijkt het werk weinig veranderd. Een idee blijft een idee, los van het medium (of het podium) waarvoor je het moet bedenken. Ik kon het nog.
Aansluitend na een ouderwetse werkdag zong ik op dinsdag 10 april voor de eerste keer het actuele eindlied in de Open BAC in Amsterdam: https://youtu.be/42Pij4fCONs
Die Open Bac avonden zijn een feest. Verrassend, inspirerend, supergezellig en heul verantwoord cultureel, nl. soms volstrekt onbegrijpelijk. Fijne spagaat: reclame en theater. 8 mei weer. Nu al zin.