Als je op je 20ste nog nooit buiten Europa bent geweest, behoor je tegenwoordig tot een uitstervende reissoort. Op je 10ee nog nooit naar New York geweest of op safari in Kenia? Dan kijken je klasgenoten je met medelijden aan bij het kringgesprek na de vakantie. In het Gooi dan. Sneu! Vliegschaamte? Nooit van gehoord.
In Zeeland, waar ik opgroeide, ging je gewoon kamperen bij camping Puin en Zand (ergo Duin en Strand in Scharendijke) of kamperen met de Fiat Panda van je ouders in de Dordogne.
Buiten Europa? Ver! Niet dat we achterlijk waren en dachten dat de wereld plat was en je er dus van af kon vallen, maar het kwam gewoon niet in je hoofd op.
Tot ik ging studeren in Amsterdam. Al die verschillende mensen, exotisch eten, meningen, culturen: de wereld bleek groter dan de Zak van Zuid-Beveland en ik ontwikkelde het voornemen om de wereld te ontdekken. Leek me haalbaar.
Maar hoe doe je dat zonder geld?
De goedkoopste manier was om zomerstewardess bij KLM te worden. Ik kwam door de keuring, kreeg 6 weken opleiding en mocht de wereld over.
Bij de diploma-uitreiking ging het bijna mis: ik maakte een afscheidslied voor de examencommissie: “wij zijn stewardel, geloof je het niet, dan zie je het wel. Benen in Sahara kleur, op je nek een Hemageur, lalalala” wat we met de nogal studentikoze groep luidkeels zongen en wat door de examencommissie als ‘KLM onwaardig’ werd beschouwd. Ik kwam weg met een waarschuwing.
Eén van mijn eerste ‘stops’, met een vet salaris in vergelijking met mijn studentenbeurs en ook nog daggeld om kapot te slaan op locatie, was Dubai. Mijn voornemen was ‘eruit halen wat er in zit’. Dus de kist was net geland en ik stond op waterskies, samen met de co-pilot.
We waren aan komen vliegen over smeulende olievelden, het was aan het einde van de Golfoorlog. Dat de zee vol olie en teer zat, had ik me even niet gerealiseerd.
Na een half uurtje waterskiën klommen we dan ook zwart van de teer aan wal. Toen begreep ik waar de anti-teerdoekjes voor waren op de hotelkamer.
Na 6 uur poetsen, glom ik als een roze baby, die vervolgens verschrikkelijk verbrandde in de Dubai zon. Beginnersfouten! Op de terugreis hing mijn Sahara kleurige panty halverwege mijn knieën omdat het ondraaglijk was om ‘m verder op te trekken over mijn verbrande huid.
Van mijn voornemen om de wereld te ontdekken kwam meer terecht dan mijn latere voornemens om af te vallen, meer te sporten of minder doordeweekse chardonnays.
Nu weet ik echter dat voornemens handige stippen op de horizon kunnen zijn, maar ik hang er sindsdien een ‘denkweleerstna-clausule’ aan.