Vandaag werd mijn jongste dochter eindelijk 16. Een heilig getal. Voor haar. Ze wou het al worden op haar 11e, ze ziet er ook uit als 21 maar mijn kleine schatteboutje is nu dus wat ze wou: eindelijk 16… En dan mag je nog niks hè, behalve zuipen in Knokke, waar ze de dagen voor aftelt. Deze zomer gaat het gebeuren.
Zij hongerig om ouder te worden, ik soms bezorgd, zonder die truttige moeder te willen zijn die eerder NEE dan JA zegt en doet verzuchten: “IEDEREEN mag om 02.00 uur alleen naar huis fietsen, dat is supernormaal!”
Ze is prachtig en stikt van de vriendinnen. Fijn. Ze rookt en vapet niet, zegt ze. Ik wil haar geloven.
Haar beeldschone krullen gaan elke ochtend door de steiltang. Alle 16 jarige kapsels zijn bijna NoordKoreaans-maar-dan-topmodel-look-a-like identiek: lang haar, steil en losjes over de schouder.
Dat ze op school op dit moment door het ijs zakt, lijkt voor haar geen probleem.
10 meiden komen taart eten, vanavond gaan we uit eten en over twee weken is er dan een sweet 16diner, wat ik natuurlijk in elkaar moet draaien. En daarna is dan nog één echt groot feest bij een andere 16jarige maar hoe dat precies zit, dat is nog niet duidelijk. Er is in elk geval een tap, veel drank, een dj en beveiliging. Welkom in het Gooi? Of gaat het in Meppel west ook zo?
Is het anders als toen ik 16 was? Totally different. Ik had vaste verkering, woonde in het weekend bij hem op zijn studentenkamertje in Leiden of we zaten bij zijn ouders op de bank nadat we boontjes met een lamsfiletje hadden gegeten. Altijd dat. Hij 4 jaar ouder.
Ik zou er nu niet aan moeten denken dat ze met een gast van 20 thuiskomt, maar voorlopig is het rustig aan het hek en is er nog geen man te bekennen. Mijn idee van ronkende brommers voor de deur die mijn mooie meiden zouden komen oppikken blijft mijn oprisping. Er wordt wel veel over mannen gepraat en er wordt heel veel getongd -denk ik- maar er wordt niet gedeeld hoe het precies zit. “Niet doen mam, echt superirritant als je daarover begint.”
Mijn 4 dochters hebben elkaar voor dat soort dingen. Er is een zussen-appgroep waar ik uiteraard niet in zit en daarin wordt van alles gedeeld en gevraagd waar ik geen weet van heb. Ze hebben het ook wel eens over de ‘nazi-appgroep’ want ze houden elkaar strak in de gaten op ongewenst gedrag, met name op social media. Die nazi-appgroep is overgewaaid uit het studentenhuis van mijn oudste, net als heel veel studententermen die de jongere zussen nu prematuur gebruiken: meisjes worden steevast ‘chicks’ genoemd en jongens zijn ‘gasten’.
Met 4 kinderen ontstaat er een soort zelfopvoedend systeem. Dat lijkt handig, maar de moederkloek in mij heeft daardoor regelmatig, als de veelbetekenende blikken over tafel gaan, last van uitsluiting.
Voor de zekerheid heb ik condooms in het badkamerkastje gelegd. “Supergenant mam!” Heb er wel bij gezegd dat ze zuinig op zichzelf moeten zijn en dat ze hun kostbaarste diamant niet zomaar moeten weg geven. Het pakje ligt er nog steeds in cellofaan.
Vroeger liep ik trots voorop, nu sluit ik de rij en hobbel ik er, een tikkie gebutst maar nog steeds trots, achteraan. 16, 18, 19, 22 en ik met m’n 54. Het is maar een getal hè.